Habip ARIÖZ’ün yaşam öyküsü…
´´…Beni köyümün toprağına gömün. Çünkü ben ömrüm boyunca hasret kaldığım o toprağı cebimde sakladığım yağlığımı çıkararak gözyaşları içinde hep kokladım. Bundan sonra bırakın da ebediyete kadar huzur içinde bağrında yatayım…´´
Bozkır insanları, benzemez deniz kıyısı insanlarına, yağmur sonrası toprağının kokusu…
Bilmez martı çığlığını, cebinde saklıdır hasretliği ´´Toprak´´ olduğunu hiç unutmaz…
Değerlendirmeler
Henüz değerlendirme yapılmadı.