Mine Çakıroğlu

Anı yaşamak ve günü kurtarmak tıpkı şeye benziyor: “Uyandığımda ben, yatarken ben.” Çünkü günlük yaşam tuhaflıklarla dolu. Tam harika bir insan olacağız ama kimse rahat vermiyor!Mine Çakıroğlu, Başucumda Kelimeler’de, gün içinde yuttuğumuz sözlerimizi, yüzümüzdeki gülümsemenin ardına saklanan iç ses..

Güneş görmemiş, büyümemiş, inadına açmamış,boynu bükük, kırgın çiçekler gibiydim.Tek evim, küçük siyah valizim.Tek varlığım, kekik kokusu sinmişboğazlı siyah kazağım.İçimden avazım çıktığı kadar bağırmak geliyor.Kime, neye, bilmeden…Geçmiş çok şey alıp götürsede ruhumdanher seferinde fazlasıyla yeni..